چتر استقامتی VX

دو استقامت نوعی از دویدن است که به صورت مستمر در مسافت دست‌کم ۵ کیلومتری انجام می‌شود. دو استقامت از فعالیت‌های ورزشی هوازی است و به استقامت بدنی بالایی نیاز دارد. بدن انسان به خوبی برای دویدن در مسافت‌های طولانی فرگشت یافته است. هرچند انسان در مقایسه با پستانداران هم‌جثه خود از قدرت بدنی ضعیفی برخوردار است اما توانایی هوازی بسیار عالی و استقامت جسمانی بالا باعث می‌شود تا انسان‌ها بتوانند در مسافت‌های طولانی بهتر از اغلب پستانداران دیگر عمل می‌کنند. میانگین سرعت دو استقامت انسان‌ها بین ۲٫۳ تا ۶٫۵ متر بر ثانیه است و بسیاری از انسان‌های آماتور بدون داشتن تمرینات خاص قادر هستند به سرعت ۵ متر بر ثانیه برسند که این سرعت حتی از جانوران چهارپایی که نیاز به طی کردن مسافت‌های طولانی دارند، هم بهتر است. دویدن از طریق تقویت استخوان ها و ماهیچه ها سرعت سیر پیری را کاهش می دهد. در مقابل استخوان ها و ماهیچه های افرادی که فعالیت روزانه آنها بیشتر نشسته انجام میشود، ضعیف است. در این افراد استعداد ابتلا به پوکی استخوان بیشتر است. در مقابل استخوان بندی ورزشکاران قوی است و با گذشت سن، کم تر تحلیل می روند. دویدن به طور مداوم آسان نیست. به همین دلیل خیلی از افراد پس از مدتی دویدن، این عادت را کنار می گذارند. با ادامه دویدن و غالب شدن بر تنبلی، اراده افزایش می یابد. با وجود اینکه دویدن ورزش ساده است، هماهنگی اعضای بدن را زیاد می کند. به خصوص اگر این دویدن در زمینی با موانع کوچک انجام شود.